حسین محدث نوری فرزند محمدتقی نوری مازندرانی طبرسی و نوهٔ علی محمد مازندرانی طبرسی مستوفی، محدث و چهره سرشناس علمای شیعه در قرن چهاردهم هجری بود.
این فقیه امامیه، مفسر و شاعر در ۱۸ شوال ۱۲۵۴ قمری در روستای یالرود از توابع نور مازندران به دنیا آمد و در ۲۷ جمادی ۱۳۲۰ هجری قمری در سامرا درگذشت. وطن زمستانه خاندان نوری روستای سعادت آباد؛ از روستاهای بخش چمستان نور است از القاب وی میتوان به خاتم المحدثین، علامه نوری، میرزای نوری، محدث نوری و حاجی نوری اشاره کرد. وی دائی و پدر همسر فضلالله نوری بود.
محدث نوری در سن ۶۴ سالگی در سامرا در اثر مسمومیت درگذشت. آرامگاه او در نجف و در حرم علی بن ابیطالب قرار دارد.
پدر نوری دانشوری بود به نام میرزا محمد تقی نوری طبرسی (۱۲۰۱–۱۲۶۳ق) که مرجع تقلید مردمان زیادی در نور و مازندران بود. پدر او از جمله شاگردان بنام ملاعلی نوری بود. پدر محدّث نوری در حالی که ایشان تنها کودکی ۸ ساله بود درگذشت. همسر محدث نوری عزیز بروجردی فرزند عبدالرحیم بروجردی بود. او دارای چهار برادر نیز بود. برادران نوری به ترتیب عبارت اند از:
حاج میرزا هادی، ایشان پس از مدت مدیدی تحصیل علم در حوزه نجف به وطن بازمیگردد و سیزده سال مرجعیت نور و مازندران را به عهده میگیرد، تا اینکه در حدود ۱۲۹۰ ق فوت می کند..
آقامیرزاعلی، که بعد از برادر بزرگش مرجعیت و ریاست دینی نور و مازندران را به عهده داشت.
میرزا حسن نوری، از مدرسان فقه و اصول.
میرزا قاسم نوری، از مدرسان فقه و اصول
محدث نوری حدود سی کتاب نوشتهاست. وی در مقدمه کتاب مستدرک الوسائل مینویسد: «عالم کامل، متبحر خبیر، محدث نقّاد و آگاه، نشر دهنده آثار، جمع آورنده روایات، شیخ محمد بن حسن حر عاملی در کتاب وسائل الشیعه روایات و احادیث فراوانی را از میان کتابهای روایی علما و اصحاب جمعآوری نمودهاست؛ روایاتی که برای جان لذت بخش و برای دیده نور چشم است…؛ ولی با مراجعه به دیگر کتابهای روایی اصحاب، به بخش دیگری از روایات برخوردم که کتاب ارزشمند وسائل آنها را در برندارد… و بعد از سعی و تلاش فراوان و جستجوی سخت در کتابهای روایی توانستم این مجموعه بزرگ و ارزشمند را جمعآوری نمایم که روایات آن در حدود روایات وسائل است و همچون روایات آن ارزشمند و گرانبها میباشد». این منابع شامل ۷۵ کتاب روایی معتبر شیعه است و در مجموع بیش از ۲۳ هزار روایت دارد.
کتاب دارلسلام حاج میرزا حسین نوری طبرسی کتابی خوب در حقیقت خواب هست .
البته بعد از کتب علامه مجلسی رضوان الله تعالی علیه